On July 29th, 2020, The Union Cabinet approved on the New Education Policy (NEP), 2020. It is crucial to note that this Policy has been in the mending for five years intaking consultations from stakeholders as well as the general public and has been reformed as a National Educational Policy after 34 years, since the last modification in 1992.

The main objective of this policy is to bring back dropouts to the mainstream and increase the Gross Enrolment Ratio (GER) to 50% by 2035. The aim of this reformation is to introduce basic numeracy and literacy at the early stages of 6-9 when the brain is said to be in the formative stages of development scientifically.

Certain Highlights of this Reformation are as follows:

Universal Access and Digital Learning:

NEP 2020 has the provisions such as infrastructure support, innovative education centres, tracking of students and their learning levels to enable universal access to school education from the primary to secondary level. The flexible learning system is introduced by facilitating open learning for classes 3,5 and 8 through NIOS and State Open Schools; secondary education programmes equivalent to Grades 10 and 12, vocational courses, adult literacy and life-enrichment programmes. All infrastructure for making available digital content, capacity building will be done by MHRD by taking measures such as online courses, digital depositories, funding for research, improved student services and credit-based recognition of MOOCs.

Power to the Languages:

NEP 2020 advocates medium of instruction to be in the mother tongue/local language or regional language until Grade 5 and preferably till Grade 8 and beyond. Moreover, all contents and audiobooks of NEP 2020 will be available in 22 languages. Optional three-language courses, as well as other classical Indian languages, will be made available at all levels of school education. Several foreign languages will be available from secondary levels. E-content, available in Hindi and English, will also be available in 8 regional languages initially like Kannada, Odia, Bengali among others.

Education Structure:

The existing 10+2 system will be discontinued and 5+3+3+4 curricular structure corresponding to ages 3-8, 8-11, 11-14, 14-18 years respectively will be followed. Exams of the current structure will be replaced by exams taken twice a year. Board exams of 10th will be discontinued. This curriculum is aimed at developing students in a holistic teaching environment enabling them to equip key skills of the 21st century, reducing curricular learning and encouraging experiential learning. Vocational Education starts from Grade 6 and the choice of subjects is made available to the students. A student needn’t pick a discipline and stick to it but take major and minor courses according to his/her individual learning capacity. Internships are made available at School Levels.

Educational Continuity:

Merit-based credits system will be made available to enable multiple entry and exit points for the students. No course taken will be disregarded. All credits earned from pursuing a particular stream are saved in the Academic Bank of Credits in attachment with MOOCs which can be utilised by the student later on. The progress of the students will be tracked and recorded and will be available not only to the teachers and parents but to the students as well. There will be no rigid separation between curricular and extra-curricular activities, vocational and academic streams. Graduation will be of 4 years and after each year, students are eligible to get the respective certificates. After 1 year a basic certificate, after 2nd year an advanced diploma, after 3rd year a Certificate of Graduation and after 4th year a Bachelor’s Degree with Research will be given. The 4th year is optional for only those interested in pursuing higher education.

Regulation and Financial Support:

Excluding Medical and Legal Education, for all higher education, a single overarching umbrella body will be set up called the Higher Education Commission of India (HECI). It will be a faceless organisation operating through technology with the capability to penalise educational institutions for not conforming to norms and standards. Both public and private education will be governed under the same set of rules, regulations, accreditation and academic standards. Merits of students belonging to SC, ST, OBC and other SEDGs will be incentivised and The National Scholarship Portal will be expanded to track, support and foster the record of students receiving scholarships. All professional education will become an integral part of higher education whereas stand-alone technical, health science, agricultural and legal institutions will aim to become multidisciplinary institutions.

Overall, we can expect understanding-based learning from this new reform rather than the olden days of mug up and repetitive tests. From the days when games period is substituted by math or science teacher when the lab classes are postponed till the day of the practical, I hope the new generation gets some hands-on education where physical activity and performance is seen on par with academic progress and where chemical equations and physics formulas are tested out in the labs rather than stricken through repeatedly in the homework notes.

-Hoping towards a better future,

Aishwarya K

அவள் மனம் எப்படி துடித்திருக்கும் பத்து மாதம் சுமந்து, பாராட்டி, சீராட்டி வளர்த்த தன் குழந்தை செல்வம் பாலியல் துன்புறுத்தலுக்கு உள்ளாக்கப்பட்டிருக்கிறாள் என்று அறிந்த நொடி. அச்செயலை அரங்கேற்றியவர்களைத் தவிர மற்ற அனைவருக்குள்ளும் எரியத் தொடங்கும் கோபத்தீ,  சில நாட்களிலேயே அணையத் தொடங்கியது மறுபடியும் சம்பந்தப்பட்ட குடும்பத்தின் தனி பிரச்சனையாக மாறுகிறது இதற்கு நாம் கூறும் காரணம் “அட போப்பா எனக்கே ஆயிரம் பிரச்சனை, வந்து போராட முடியுமா இதுக்கெல்லாம் என்று” சரி ஏற்கிறேன்.

இந்த உலகில் எங்கு என்ன பிரச்சினை என்றாலும் ஒரு விவரம் அறியாமல் கூட பலர் கூறுவது, “அவள் செய்தது தான் தவறு” என்று அப்படிப்பட்ட மேதைகளுக்கு என் கேள்வி, தோழி நிர்பயா உடுத்திய மேன்னாட்டு உடையினால் தான் அன்று டெல்லியில் அவளுக்கு அப்படிப்பட்ட கொடுமை நடந்தது என்றால் சென்னையில் சிறுமி சுஹாசினியும், அறந்தாங்கி ஜெயப்பிரியாவும் அப்படி என்ன உடை அணிந்திருக்கக்கூடும். சிலர் மனக்கட்டுபாடின்றி பெண்களின் நடை, உடை, இது, அது என்று தங்கள் சபலத்திற்கு காரணம் எத்தனை வேண்டுமானாலும்  கூறமுடியும். தமிழில் அழகான ஒரு வாக்கியம் உண்டு அடுத்தவரை குறை கூறும் முன்பு நீ ஒழுங்காக இருக்கிறாய் என்று சற்று பார்.

உருவம் சார்ந்த கேலிகளை இன்றுடன் நிறுத்துவோமாக.

உங்கள் ஆடைகளில் கட்டுப்பாடு கொண்டு வாருங்கள். உங்கள் கட்டழகை கடை விரிக்காதீர்கள்!

இப்படி ஒரு வாசகத்துடன் 3-4 வயது பெண் குழந்தைகளின் புகைப்படங்கள் (நவீன உடைகள், பர்தா அணிந்த குழந்தைகள்) இணையத்தில் காணக் கிடைத்தது.

எனில், அடிக்கும் வெயிலில் அனலாய் கொதிக்கும் நாட்டில் தலை முதல் கால் வரை முக்காடிட்டு புழுங்கிச் சாக வேண்டுமா பெண்ணினம்?

பெண்ணாய் பிறந்ததற்கு கிட்டும் சாபமா இது?

ஏன் எப்போதும் பெண் பிள்ளைகளையே கட்டுப்படுத்துகிறோம்?

ஏன் அவர்களின் அங்கங்கள் கட்டழகாக பார்க்கப்படுகின்றன?

இவையெல்லாம் கலாச்சாரத்தின் பெயரால் நிகழும் நம் பாரம்பரியத்தின் விளைவா?

உலகிலேயே குழந்தைகள் மீதான பாலியல் குற்றங்கள் அதிகமிருக்கும் நாடு இந்தியா என்பதை இதனோடு பொறுத்திப் பார்க்க வேண்டாமா?

இளமை துள்ளும் நங்கைகளும் நீச்சலுடையில் சாதாரணமாக நடமாடும் மேற்கு நாடுகளின் ஆண்களுக்கு ஏன் வன் புணரத் தோன்றுவதில்லை?

பெண்ணே தெய்வம் என நாடு முதல் நதி வரை பெயரிட்டு அன்னை ஓர் ஆலயமாக ஆராதிக்கும் இந்திய கலாச்சார சூழலில் ஏன் இவ்வளவு வன்புணர்வுகள்?

பிறந்த 3 நாள் குழந்தை முதல், 90 வயது மூதாட்டி வரை வன் புணரப்பட்ட பெண்களின் பட்டியல் நீள்கிறதே?

இவையெல்லாம் பெண்களின் தவறா இல்லை இந்திய ஆண்களின் பாலியல் வளர்ச்சியா?

ஆண் ஆண்டான் பெண் அடிமை என்பதன் நீட்சியா?

இப்படியொரு கேவலமான மனித இனத்தை உருவாக்குவது தான் இந்தியாவின் கலாச்சார பண்பாட்டு விழுமியமா?

இவ்வளவு கேள்விகளுக்கும் என்ன தான் பதில்? பெண்கள் என்ன செய்ய வேண்டும்? ஆண் என்ன செய்ய வேண்டும்?

ஒவ்வொரு நாளும் கொடூரமாய் நிகழும் பாலியல் அத்துமீறல்களைத் தடுக்கும் நிரந்தரமாய் நிறுத்தும் வழி தான் என்ன?

உங்கள் கருத்துக்களை என்னோடு பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள். அடுத்த வாரம் அலசுவோம்!

-நன்றி

ராஜலட்சுமி நாராயணசாமி

வாரக்கடைசி என்பதால்,  ஒரு சோம்பேறித்தனத்துடன் விடிந்தது காலைப்    பொழுது.   தினசரி ரொட்டீனுக்குள் வராத வேலைகள்…..  “ஆங்….பாத்துக்கலாம்….” என்ற நினைப்பு.     சூடான காபியுடன்….தினசரி பேப்பரைப் புரட்டும்போது….., மனம் நெருடலாகவே இருந்தது.

வழக்கம் போல , உலக நிலவரம்,  ஊரடங்கு, கொரோனா   பாதித்தவர்கள் எண்ணிக்கை, நல்லபடியாக வீட்டுக்குப் போனவர்களின் எண்ணிக்கை,  கொரோனாவால்  பரிதாபகரமாக பலியானவர்களின் எண்ணிக்கை…..இவை தவிர,  அரசு எவ்வளவுதான்  அழுத்திச் சொன்னாலும்,  கெஞ்சிக்கேட்டாலும்…..

”எங்கேயோ மழை பெய்கிறது…..?  எனக்கென்ன….? ”  என்ற ரேஞ்சில் எதற்கும் அலட்டிக்கொள்ளாமல்,   இந்த உலக நடப்புக்கும் தங்களுக்கும் சம்பந்தமே இல்லை என்பது போல  முகக்கவசம் அணியாத  வேற்றுலக ஏலியன்கள் …., சமூக இடைவெளி என்றால்…”கிலோ என்ன விலை…?” என்று கேட்கும்  வகையில்  இருக்கும் இன்னும் சில  ஏலியன்கள் …இவை தவிர….இவர்கள்  ஓட்டி வந்த பிடிபட்ட விண்கலங்கள் (இரு சக்கர ,  நான்கு சக்கர வாகனங்கள்) இடம் பெற்றிருந்தன.

இதை அறியாமை என்று கொள்வதைவிட  தெனாவட்டு  மற்றும் சுயநலம்  என்ற வகையில்தான் கொள்ளவேண்டும்.

“என்னோட உடம்புக்கு எதிர்ப்புசக்தி அதிகம் தெரியுமா….?  என்னல்லாம் கொரோனா  ஒண்ணும் செய்யமுடியாது…..நாங்கல்லாம் அப்பவே  அப்படி…., இப்ப கேக்கவா வேணும்…..? “   என்ற வகையில் முட்டாள்தனமான  தெனாவட்டோடு அலைபவர்கள்…..எத்தனை சுயநலவாதிகள்….?

இவர்களைச் சுற்றி இருக்கும் எத்தனையோ  பேருக்கு  மிகக்குறைந்த  எதிர்ப்புசக்தி இருக்கலாம்…..அல்லது எதிர்ப்புசக்தியே   இல்லாமலும் இருக்கலாம்…..ஒவ்வொருவரும் உடலுக்கு மேலே அணிந்திருக்கும் உடைகள்…..அவர்களின் உடல்நிலையின் உண்மை நிலையை  உரைக்காது அல்லவா….?  எத்தனையோ பாதிப்புக்கு ஆளானவர்கள் …..தவிர்க்கமுடியாத   காரணத்தால் வெளியே வந்திருக்கலாம்.  அவர்களுக்கு  இப்பேற்பட்ட சூரர்களால்  ஆபத்து வரும் என்பது இந்த ஏலியன்களுக்குப் புரிவதில்லை.

கை கழுவுவதோ,  முகக்கவசம் அணிவதோ, சமூக இடைவெளியோ…அல்லது ஊரடங்கோ….இவையெல்லாம் யாருக்காக….?

இதோ….அதோ …என்று  நினைத்தது போக,  இப்போது பாதுகாப்புடன் இருப்பது, பல் துலக்கி ….காபி குடிப்பது போன்றதாக உள்ளது.   அதாவது,  இதுவும் அன்றாட கடமையாக கருத்தப்படவேண்டும்.

“படியில் பயணம்  நொடியில் மரணம்”  என்ற ஸ்லோகன் முன்பெல்லாம்  பேருந்துகளில் எழுதபட்டிருக்கும்.   அது போலத்தான்  இதுவும்.

கொரோனா யாருக்கும் பாரபட்சம் காட்டுவதில்லை.   போத்தீஸ்  உரிமையாளராக இருந்தாலும்   ரோட்டோரம்  வாழ்பவராக இருந்தாலும் ஒரே ஜோதிதான்.   அதற்காக,   “ஐயோ…..எனக்கு வந்துடுமோ….?” என்ற அநாவசியமான பயம் தேவை இல்லை.   இப்போது எல்லோருக்கும் அவசியமான  தேவை   சுயகட்டுப்பாடு.

பல பேருக்கு நான்கு மாதம் முன்பு,  இத்தனை வேலைகளை நாமே செய்யமுடியுமா…?  வீக் எண்ட் இப்படி வீட்டோடு அடைந்து கிடக்க முடியுமா…? ரெஸ்டாரண்ட்,  மால் போன்ற சொர்கபுரிகளுக்கு போகாமல் இருக்க முடியுமா…?என்பது  பல “முடியுமா….”க்கள் மனதில் இருந்திருக்கலாம்.  ஆனால், அத்தனையும் சாத்தியமானது.

மனம் ஒன்றுதான் அத்தனையையும் ஆட்டுவிக்கும் மந்திரக்கோல்.   மனமிருந்தால் எல்லாமே நடக்கும் .    எல்லோரும் அவசியம் இல்லாமல் வெளியில் வருவதை அடியோடு கைவிடவேண்டும்.   ஏன் நாம் கொரொனாவுக்கு வாய்ப்பு கொடுக்கவேண்டும்…? அது என்ன …நமக்கு மாமனா மச்சானா…?

ஹெல்மெட்டை  பெட்ரோல் டேங்க் மேல் வைத்துக்கொண்டு பெருமையாகப் போகின்ன்றவர்கள்….ரோட்டு முனையில் போலீசைப் பார்த்ததும் போட்டுக்கொள்வார்கள்.    இப்போது,  சில இடங்களில் மாஸ்க்  நிலமையும் கூட அப்படித்தான் இருக்கிறது.

“ஏங்க பெட்ரோல் டேங்க்குக்கா ஹெல்மெட்டு….? “  என்று கேட்டால்,

“தலை  வேர்க்கிறது,   முடி கொட்டுகிறது,  கழுத்து வலிக்கிறது……”  என்று சொல்பவர்களில் பலர்,  நரகவாசலின் கதவத்தட்டியிருக்கிறார்கள்  (அஜாக்கிரதையால் குடும்பத்தை தவிக்கவிட்டவர்களுக்கு சொர்க்கம் ஒரு கேடா…….?)   அது போல, இப்போது

“ஏங்க மாஸ்க்கை பாக்கெட்டில வெச்சிருக்கீங்க….?”  என்று கேட்டால்

“மூச்சு முட்டுகிறது, மயக்கம் வருகிறது…. வாட்சப்பில் பார்த்தேன்….ரொம்ப நேரம்  போடக்கூடாதாம் …” என்று சொல்பவர்கள் வெளியில் வராமலேயே இருக்கலாம். மாஸ்க்  போலீசுக்காக அல்ல…..  நமக்காக.

வாழ்க்கை முழுவதும் நடை பழக விரும்புபவர்கள்….இப்போது ரோட்டில் நடைப்பயிற்சி செய்து  கடமையுணர்ச்சியைக் காட்டவேண்டாம். ஊரடங்கு  என்பதும் நமக்காக.    பல ஆண்டுகள்  நடப்பதற்காக…., சில நாட்கள்  நடக்காமல் இருப்பதில் தவறில்லை.

விளக்கில் விழும் விட்டில் பூச்சி போல அவசரமாக  தேடிப்போய் ஆபத்தை விலை கொடுத்து நாம் வாங்கிவிடக்கூடாதே   என்பதற்காகத்தான் இத்தனை வழிமுறைகளும்.    பொறுப்புள்ள குடிமக்களாக, எல்லா  வழிமுறைகளையும் மதித்து நடப்போம்…..நமக்காகவும்….நம்மை சேர்ந்தவர்களுக்காகவும்….

முகக்கவசம் அணிவோம்…..சமூக இடைவெளியைக் கடைபிடிப்போம்….அடிக்கடி கை கழுவுவோம்…கபசுரக்குடிநீரைப் பருகுவோம்… தேவையில்லாமல் வெளியில் சுற்றாமல் இருப்போம்….மன உறுதியைக் கைவிடாமல் வாழ்வோம்….எல்லாவகையிலும் பொறுப்புடன் இருப்போம்…..கொரோனாவை வெல்வோம்…

நிச்சயம் இதுவும் கடந்து  போகும்….

இனிய பகிர்தலுடன்,

உங்கள் மாலா ரமேஷ் , சென்னை

போக்சோ சட்டம்( POCSO ACT) 

குழந்தைகளை பாலியல் குற்றங்களில் இருந்து பாதுகாக்கும் சட்டமே போக்சோ சட்டமாகும்..குழந்தைகளுக்கு எதிராக செயல்களில் ஈடுபட்டவர்களை கடுமையாக தண்டிக்கப்பட வேண்டும் என்ற நோக்கத்தில் 2012 ஆம் ஆண்டு  கொண்டுவரப்பட்டதே போக்சோ சட்டம்.

சட்ட விதிமுறைகள்

இச்சட்டத்தின் கீழ் குழந்தைகளுக்கு எதிரான பாலியல் குற்றங்களில் பதியப்படும் வழக்குகளை 3 மாதங்களுக்குள் நடத்தி முடிக்க வேண்டும். வெளிப்படையாக வழக்கை விசாரிக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை. குழந்தையின் எதிர்காலம் கருதி ரகசியமாக விசாரணை நடைபெறும்.

புகார் பெற்று FIR போடுவதற்கு முன்பாகவே காவல்துறையினர் விசாரணையை தொடங்கலாம். பாதிக்கப்பட்ட குழந்தையை அதன் இருப்பிடத்திலியே காவல்துறை விசாரணை செய்ய வேண்டும். காவல்நிலையத்திற்கு அழைத்து விசாரணை செய்யக்கூடாது. இதை மீறும் காவலர்கள் மீது வழக்கு பதியவும் இச்சட்டம் வழிவகை செய்கிறது.குழந்தையிடம் நீதிமன்றம் ரகசிய வாக்குமூலம் வாங்க வேண்டும்.

தண்டனை விவரம்

இச்சட்டத்தின் கீழ் குற்றவாளிக்கு அதிக பட்சமாக 10 ஆண்டுகள் வரை (அ) ஆயுள் தண்டனை வழங்க முடியும்..2019 ஆண்டு ஏப்ரல் மாதம் 12 வயதிற்குட்பட்ட குழந்தைகளுக்கு எதிரான  போக்சோ குற்றவாளிகளுக்கு மரண தண்டனை அளிக்கும் மசோதா மத்திய அரசால் நிறைவேற்றப்பட்டு நடைமுறைக்கு கொண்டுவந்துள்ளது.

ஆர்த்தி பாஸ்கரன்
வழக்குரைஞர்